Gisteren zijn Philippe en ik onder andere op verkenning geweest op het eiland Noirmoutier, in het zuiden van Bretagne. Het eiland is alleen bij eb bereikbaar en dat hebben we geweten, de weg hield plotseling op (zie foto). Je moet dan ver omrijden via de enige brug die het eiland telt. Het heeft ongeveer de oppervlakte van Texel en buiten het zomerse toerisme houdt elke inwoner zich met slechts twee dingen bezig: aardappelen van januari tot en met juni, zeezout van juli tot en met november. Op elke bruikbare meter grond, zelfs in het centrum van het stadje, groeien aardappelen. Alles is handwerk. Poten, onkruid schoffelen, oogsten, er komt geen enkele machine aan te pas. Bijzonder is dat het op dit eiland nooit vriest, waardoor het poten vroeg kan beginnen. De bemesting van het land gebeurt uitsluitend met blaaswier dat hier massaal op het strand ligt. Men begint al met poten op 15 december, dit in plastic tunnels. De bedoeling is dat deze aardappeltjes voor pasen worden geoogst.
Eén aardappeltje is zeer bijzonder en dat is de Bonnotte. Er schijnt veel genetische verwantschap te bestaan met de Opperdoezer Ronde. De Bonnotte wordt op 15 januari gepoot en op één dag per jaar op het hele eiland geoogst. De volgende dag hebben de eilanders een groot feest waarbij ze de helft van de jaarproductie zelf opeten. Bizar. De overgebleven Bonnottes worden per opbod geveild en kunnen hoge bedragen opbrengen.
In Saisonnier gaat u àlles over de Bonnotte lezen, ook hebben we er op het eiland een chef bijgehaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten