De tegenwoordige consument wil met plezier dieren opeten, maar heeft er het liefst geen enkele emotionele binding mee. Het tonen van een dier kan zelfs tot verminderde consumptie leiden. Ik kan me nog herinneren hoe de gevels van slagerswinkels vroeger gesierd werden door een vriendelijke koe en een lachend varken, tegenwoordig kom je dat minder en minder tegen. Vis eten we het liefst in de vorm van een visstick en paarden in de vorm van een frikandel. Dan hoor je in gedachten de beestjes geen au zeggen wanneer je er je tanden in zet. Zo anoniem mogelijk, is de boodschap.
Op internet kwam ik een oude poster tegen die laat zien hoe het vroeger was. Varkens, schapen, koeien, kreeften, kabeljauwen, kalkoenen, kippen, alles rende met het grootste plezier in de richting van de gehaktmolen. Alsof die molen een echte poel van jolijt was. De tijden zijn inderdaad veranderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten