maandag 25 oktober 2010

Uw wijnboer uw dokter

Volgens de Reclame Code Commissie mag reclame voor alcohol niet verwijzen naar de goede gezondheidseffecten van het drinken van alcohol. Dat vind ik op zijn zachtst gezegd merkwaardig. Want wat als het goede gezondheidseffect bewezen is? Er werden al heel wat wetenschappelijke boeken en andere publicaties uitgegeven over "the french paradox". Van het dagelijks drinken van enkele glazen rode wijn staat het gezondheidseffect onomstotelijk vast. Maar ach, er zijn meer voorbeelden van wettelijk je bek dichthouden. Politiek correct noemt men dat. Gelukkig heeft de Code Commissie geen vat op mij, op deze blog is geen enkele reclameuiting te vinden, dus val ik onder het regime van vrijheid van meningsuiting.

Het dagelijks nuttigen van enkele glazen goede rode wijn is goed voor uw gezondheid.

Dat ontlokt me overigens weer een andere overpeinzing. Hoe lang duurt een leven? Dat kun je zoals gewoonlijk in jaren, maanden, dagen, uren, minuten en seconden uitdrukken. Maar klopt dat wel? Mijn stelling: een dag die zoals gisteren is, is een verloren dag. Wanneer je die lijn doortrekt, zijn er héél veel mensen van vijftig die nog maar één jaar geleefd hebben. Ze doen niets wat God of de minister-president verboden hebben, ze staan braaf elke ochtend om half zeven op en beginnen dan aan een routine die al jarenlang precies dezelfde is. Hun hele leven hangt van gewoontes aan elkaar. Het enige jaarlijkse verzetje is als ze hun sleurhut achter de auto hangen. Dan worden ze drie weken romantisch om daarna weer fris en vrolijk aan hun routines te beginnen. De mens als machine. Nee, dan kun je nog beter hoeren, snoeren, paffen, vreten, vreemdgaan en zuipen dat het een lieve lust is, zolang dat maar geen routine wordt. Hoe minder routine je in je lijf hebt, hoe langer je (in leefbare dagen berekend) leeft. Ik kijk naar mezelf: de dag die lijkt op gisteren en morgen, de dag dat ik niets leer, dat is de dag waarop ik suïcide neigingen zal krijgen. Ik ben nu zestig maar verkeer in de wetenschap dat ik ogeveer al honderdtwintig jaar heb geleefd. Die gedachte vervult me met grote vreugde. Hoe is het met úw leeftijd gesteld?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten