De moderne wereld heeft ons verwend gemaakt. We hoeven maar aan iets te denken en met de vingers te knippen en het is er. Denken we, eisen we. Maar is die verwendheid wel altijd terecht? Natuurlijk niet. Mocht er een atoomoorlog met Iran of Noord-Korea uitbreken, dan zullen we ons rapido moeten aanpassen. Dan zitten we, als we heel veel geluk hebben, in de kelder met een knijpkat en een blikje soep. Met de vingers knippen helpt dan niet meer, ook niet als de hele soepvoorraad na een week op is.
Deze week had ik twee ervaringen die me versteld deden staan. Twee mensen die met een vingerknip àlles eisen. De eerste had me een goed gastronomisch adres gevraagd en ik stuurde hem naar de Gabarrier. De volgende dag was hij een beetje boos op me. Had hij slecht gegeten? Nee, voortreffelijk zelfs. Het probleem was dat hij, zijn vrouw en kinderen in de loop van de avond enkele steken van muggen hadden opgelopen. Stel je voor, 's avonds op een terras pal aan de oever van de Dordogne. Was dan naar binnen gegaan, zei ik. Nee, hij wilde bij het mooie weer niet naar binnen, hij wilde buiten zitten zonder muggen. Zo ver is het met ons vingergeknip dus al gekomen. Van de restaurateur wordt niet alleen een voortreffelijke maaltijd verwacht, hij moet op zijn terras aan de oever van een rivier ook nog de muggen op afstand houden. Een tweede sterk staaltje van vingergeknip betrof het weer. Iemand die ik de Périgord had aangeraden omdat in het overweldigende groene landschap de zon zo aangenaam schijnt, was een beetje geïrriteerd. Er is vorige vrijdagavond namelijk een onweersbui overgetrokken, het regende wel twintig minuten aan één stuk. Dat het de rest van deze week kurkdroog was met een prachtige blauwe hemel en een temperatuur rond 30 graden, is niet belangrijk. Ook weer een staaltje van vingergeknip. We willen in een mooi groen landschap op vakantie maar het mag geen minuut regenen. We denken dat de wereld één grote supermarkt is geworden waar alles tegen betaling kan, mag en moet, en wel à la minute. Daarom heb ik zo'n hekel aan u.
Beste Norbert,
BeantwoordenVerwijderenals trouwe volger van uw blogs, moet ik U het toch nageven: U slaat telkens de spijker regelrecht op de kop! sinds kort heb ik ook al enkele malen aan den lijve ondervonden, hoe kritisch sommige mensen zijn. Absurde wensen en kritiek die te belachelijk zijn voor woorden. Vaak van omhooggevallen Yuppies waar de omvang van hun nek dikker is dan de inhoud van hun portefeuille. Uw blog "vingergeknip" print ik uit en hang ik in het menukastje aan de ingang. Merci Norbert!
Conings Xavier
Misschien bestaan er wel kabouters... en dat zou een zegen zijn voor velen.. vooral voor hun die graag 'knippen' met de vingers... hoe zelfvoldaan kun je zijn.. om te durven knippen...
BeantwoordenVerwijderen