dinsdag 20 oktober 2009

LUCHT (2)


Eerder schreef ik over champagne, de bubbeltjes waar iedereen teveel voor betaalt, dit dankzij een uitgekiend marketingsysteem. Er zijn nog andere flessen bubbeltjes op aarde, vaak zelfs zonder bubbeltjes. De kleur is volkomen doorzichtig en dankzij een uitgekiend marketingsysteem bent u bereid om daar héél veel voor te betalen. Het gaat hier wellicht om een der allergrootste uitwassen van de liederlijke en ongeremde consumptiemaatschappij: water.

De rivieren zijn er vol van, we wassen er onze hemden mee, we spoelen er onze drollen mee door en alle vissen ter wereld neuken erin: water. Maar zie. Wanneer je dat spul in een luxe fles gooit en er een klinkend etiket op plakt, wanneer je ook nog eens onzinnigheden bedenkt als "nul calorieën" en "gezond", dan trekt de hele westerse wereld plotseling zijn portemonnee. Bizar.

Het water dat men in flessen stopt, komt gewoon uit de grond. Het is dus geen cent waard. Althans op het moment dat het wordt opgepompt. De marketingboys zorgen ervoor dat de fles een unieke vorm heeft en een uniek etiket draagt. Op het etiket moet bij voorkeur te lezen zijn dat het water van vér komt, hoe verder hoe duurder. Vervolgens is het aan het marketinggespuis om er een goede one liner en een dure persmap bij te verzinnen. Willen ze hun fles in de supermarkt verkopen dan roepen ze dat hun water vrij van calorieën is. Willen ze hun water aan restaurants slijten, dan noemen ze het "gastronomisch water" of zoiets. In dat laatste geval huren ze ook enkele beunende sommeliers in, die gaan dan een smaakprofiel uit hun duim zuigen. Wanneer dat alles gebeurd is, komt er een leverancier bij de restaurateurs op bezoek. De vijf centen die het water oorspronkelijk kostten, zijn dan al uitgegroeid tot meer dan een euro, liefst twee. Hoe duurder het water, hoe gastronomischer.
Ergert u zich wel eens aan al die vrachtwagens die de snelwegen verstoppen? Al die vrachtwagens zitten vol met water, want zoals gezegd moet het vooral van ver komen. Dichtbij smaakt nu eenmaal niet. Enkele dorpen bij ons vandaan zit ook een mineraalwaterproducent. Ordal is de naam. Wanneer ik dat water blind naast een ander water zet, proef ik geen enkel verschil. Maar ja, Ordal heeft een gewone fles, een gewoon etiket, echter geen one liners en geen marketeers. Geen wonder dat je dit water niet in restaurants tegenkomt, het is gewoon te goedkoop.
Wanneer u voor uw aardappelen één cent te veel moet betalen, breekt de pleuris uit. Maar wanneer waterfabrikanten er een eurootje bij doen, of wanneer champagneboeren er tien eurootjes bij doen, dan is het goed. Dan is het beter. Je proeft het.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten