Het duurt echt niet lang meer of Michelin gaat in druk. Daarmee breekt een traditioneel zenuwachtige tijd aan. U hebt nog heel even tijd om uw best te doen. Hoewel, zal dat helpen?
Voordat de bandenfabrikant afdeling Tourisme met zijn gidsen kwam, bestonden zijn wegenkaarten al langer. Michelin heeft een grote traditie in wegenkaarten en het is niet onwaarschijnlijk dat die traditie doorweegt in zijn andere producten, zoals de rode bijbel. Voor degenen die sterren of méér sterren willen, kan het daarom geen kwaad om de wegenkaarten eens te bestuderen. Wat zien we op die kaarten? Dat alle wegen geclassificeerd zijn, beoordeeld zijn. In plaats van sterren zijn het kleuren die de rangorde aangeven. Het mooiste compliment wordt gegeven aan de wegen waarop je van een prachtig uitzicht kunt genieten. Die wegen zijn op de kaart van een groen randje voorzien. Volgens mij wil dat zeggen: een omweg waard. Twee sterren dus. Buiten de snelwegen zijn alle andere ofwel rood, ofwel geel, ofwel wit ingekleurd, ofwel rood-wit geblokt. Hoewel dat laatste een steeds grotere zeldzaamheid is. In tegenstelling tot wel eens gedacht wordt, is het niet zo dat de breedste wegen rood zijn en de smalste wit. Nee, de classificatie heeft niets te maken met de breedte van de weg. Alleen de mate van belang telt. Een weg moet welhaast van nationaal belang zijn, wil hij een rode kleur krijgen. Belangrijke regionale wegen zijn geel, onbelangrijke wegen voor doorgaand verkeer zijn wit. Stel nu dat een witte weg een gele of zelfs rode kleur zou willen hebben, wat moet hij dan doen? De weg kan zich extra breed maken of zichzelf van fietspaden voorzien, het helpt allemaal niet. De classificatie zal niet veranderen omdat het belang van de weg niet verandert. Het enige dat de weg kan doen om Michelin te beïnvloeden, is zorgen dat de omgeving extra mooi wordt. Want dan maakt hij kans op een groen streepje: de omweg waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten