Het rivierkreeftje mag dan wel zeldzaam lijken, hij is het bepaald niet. In de middeleeuwen was het agressieve beestje belangrijk volksvoedsel, je hoefde ze alleen maar uit het heldere ondiepe water op te rapen. Op sommige plaatsen gebeurt dan nog steeds, echter, de inheemse soort komt bijna niet meer voor. De uitroeiing gebeurde doordat de geïmporteerde Amerikaanse rivierkreeft een schimmel (kreeftenpest genoemd) bij zich droeg die fataal werd voor de Europese soort. De Amerikaanse beestjes hebben het pleit in de Europese wateren gewonnen en vermenigvuldigen en verspreiden zich razendsnel. In De Telegraaf was Bart Specken aan het woord, bioloog van Waternet. Vangen en opeten is volgens hem het beste, want de Amerikaanse zoetwaterkreeften zijn bepaald geen welkome gasten in onze wateren. Ze eten alles wat op hun weg komt en ook knippen ze met hun scharen de waterplanten door. Sommige sloten en beken zijn al helemaal kaal door hun vraatzucht. Bij regenachtig weer kruipen ze uit de sloot om de buurt te gaan verkennen en zo verspreiden ze zich naar alle uithoeken van het land. Overal waar ze komen, hebben ze direct de overhand, geen enkel levend wezen kan ze overwinnen. De enige natuurlijke vijand kan de mens zijn. Ik zweer u, rivierkreeftjes behoren tot het summum van de gastronomie. Eindelijk hebben we eens geluk. Daar moeten we van profiteren, leve de natuur.
(foto Wikipedia)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten