De eerste truffels

Vandaag genoot ik van mijn eerste vakantiedag. Hoewel genieten... ik weet niet hoe het met u is gesteld, maar de eerste vakantiedagen ben ik altijd zo ziek als een kat. Verkouden, rugpijn, kiespijn, krampen, maagzuur, schele koppijn, zo duf als een konijn, mottig, kriebelhoest, jeuk, zere kleine teen, de vlugge, koudvuur, scheurbuik en builenpest, àlles wat je maar kunt bedenken komt àllemaal tegelijk. Afkickverschijnselen noemen ze dat, cold turkey. Morgen zal het alweer wat beter gaan en overmorgen zal ik herboren zijn. Het hoort er nu eenmaal bij.




Maar er zijn ondanks deze ongesteldheden ook lichtpuntjes te bespeuren. Zo heb ik vanmiddag de eerste verse wintertruffels geproefd. Ze zijn nog niet helemaal perfect, want eerst moet er de vorst overheen. Het was desondanks genieten. Onze lokale restaurateur had voor ons een truffelomelet gemaakt. Recept: 14 eieren en 2 hele Melanosporum truffels. Beide ingrediënten liggen hier voor het oprapen, je moet alleen even bukken, was zijn verontschuldigende verklaring. De omelet was gegarneerd met pommes sarladaises. Rauwe aardappelschijfjes gebakken in eendenvet met geraspte Brumale truffel en peterselie.

Toen ik naar de keuken ging om de chef te bedanken, zag ik een stilleven om stil van te worden. Dit is dus een professionele restaurantkeuken, iets voor de tv-politie. Smaak en bacteriën, ze zijn hier onafscheidelijk, de mensen worden er honderd jaar van.