Om toch

Het jaareinde nadert en zoals gewoonlijk kijken we dan achterom. Wat 2011 bracht, lijkt verdories veel op 2010, 1997 en 1884. Dat wil zeggen, er gebeurde veel en niet veel tegelijkertijd. Uiteraard bracht het jaar voor elk persoonlijk een persoonlijke uitkomst, macro gezien lijken alle jaren op elkaar. Voor mij zal 2011 om allerlei redenen in het geheugen blijven gegrift. Omdat ons aller Cas stierf. Omdat we op de redactie met een ferme onderbezetting te kampen hadden. Omdat de gemeentelijke kerstverlichting van Saint Pompon werd vernieuwd en voortaan flikkert. Omdat in ons huis in Schilde werd ingebroken met alle vernielingen, rotzooi en missen van dierbare spullen vandien. Omdat de Grieken er meer dan ooit van uit gaan dat wij hun eeuwige vakantie betalen. Omdat de poeiertjes van Adria plotseling en gelukkig uit het Gastronomische Straatbeeld verdwenen. Omdat het Franse werkwoord cieler op de valreep werd uitgevonden. Omdat de truffels weer smaakten. Omdat de meeste chefs nog steeds aan het pielen zijn met aftrekschilderijtjes. Omdat sommigen volhardend blijven denken dat heel dure truffelolie wel degelijk echt is. Omdat Carine en ik alweer 25 jaar samen zijn. Omdat, omdat. Dat was het wetenswaardige aan 2011: omdat. Zo zal neem ik aan ook 2012 zijn, we kunnen er de klok op gelijk zetten. Omdat zal altijd blijven bestaan. Om toch.