Welke kleur heeft uw kleding?

Vandaag is het een goed moment om m'n "bleu" aan te trekken. Een bleu is het blauwe werkpak waar alle Franse boeren, metselaars en timmermannen in rondlopen. Het is een soort uniform, je kunt eraan zien dat de drager met zijn handjes werkt. Zoals koks en huisschilders in het wit, gastheren en begrafenisondernemers in het zwart, chirurgen en jagers in het groen, bankiers en renteniers met een krijtstreepje, ambtenaren en boekhouders in het grijs rondlopen en clowns, hoeren en de paus voor rode schoenen kiezen, zo heeft de noeste werkmens zijn blauw.
Nog niet zo heel veel jaren geleden was het ongepast om in het blauw rond te lopen, het werd gezien als van lage intelligentie, onbekwaam om universitaire studies af te ronden. Degene die later in een werkpak zou gaan rondlopen, zat op de ambachtsschool en dat was minderwaardig. Binnen elk gezin was het dan ook een ramp als Jantje of Pietje niet geschikt was voor de middelbare school, hij moest het maar met zijn handjes gaan doen. Liever een stoffige kantoorklerk dan een fluitende bouwvakker, was het motto. Eeuwenlang was het anders geweest, al in de middeleeuwen bestond een groot respect voor vakmannen. Die tijden lijken gelukkig nu terug te keren. Nu tegenwoordig iedereen aan de universiteit studeert, is het moeilijk om nadien een baan van enig niveau te vinden, zelf als pompbediende bij Q8 heb je al een bul nodig. De interssante mensen zijn de vakmensen. Zij verdienen het geld. Het is nu zaterdag en ik hoor overal slijptollen, betonmolens en hamers klinken. Voor vakmannen zijn de zaterdag de belangrijkste werkdag. Die dag verhoogt hun netto inkomen met de helft. Gelukkig heeft het werkpak heel veel zakken, daar komt straks al het geld in. Werken met de handen is niet langer inferieur, het is een compliment. Als vakman hoef je geen dag zonder werk te zitten terwijl de afgestudeerden Astrologie, Filosofie, Sociologie en Archeologie het met een uitkering moeten doen. Voor seriewerk zijn er robots, voor denkwerk computers. Maar voor maatwerk zijn nog steeds echte mensen nodig. Lang leve de noeste arbeid!
Waarom ik vandaag mijn bleu aantrek? Boven de keuken in ons redactiecentrum lag een oude lichtstraat, voor zien van dun glas. Bij hagelbuien waren we altijd bang voor glasscherven op onze kop. Het glazen dak, 1,5 meter breed en 24 meter lang, heb ik gesloopt en vervangen door 6 Velux ramen. De ruimte tussen die ramen heb ik vorige week geïsoleerd, tussen de normale werkzaamheden door. Het is nu tijd voor de afwerking, een berg gipsplaten ligt al klaar en de schroefmachine is opgeladen. In de garage staan de zakken Knauf al ongeduldig te wachten, want het gipsplafond ga ik daarna mooi bezetten. Maar of dat laatste dit jaar nog gebeurt, betwijfel ik, de vakantie nadert. En nu aan de slag!