Wij noorderlingen houden er andere regels van logica op na dan onze zuidelijke medemens. Wanneer je in het zuiden van Frankrijk vertoeft, blijkt dat steeds opnieuw. Kijk eens naar de boom op de foto. In Nederland of Vlaanderen zou zo'n boom geen schijn van kans maken. Bomen zijn er voor ons om rechtop te groeien en niet om de weg te blokkeren. Daar hebben we andere bomen voor en die heten slagboom. Een boom die de minste hinder veroorzaakt, wordt bij ons à la minute een kopje kleiner gemaakt. Maar zie het straatje in Saint-Pompon. Daar groeit al jaren een boom dwars overheen, maar niemand zou het in zijn hoofd halen om die met een kettingzaag te lijf te gaan. Nee, de boom is dermate mooi dat iedereen er graag een stukje voor omrijdt. Hij mag met plezier in de weg staan. Dit soort logica heb ik lange tijd niet begrepen. Ik ging dicussies aan met de dorpsbewoners en langzaam maar zeker heb ik me door hen laten overtuigen. Logica hoeft niet per sé rationeel te zijn. Of kan een andere rationaliteit hebben. Ik ben daar een ander mens van geworden en denk voortaan anders over de dingen na. Kijk nu eens naar Nederland als ultiem voorbeeld. In wezen wil je daar niet dood gevonden worden. Alle bomen zijn kaarsrecht en staan langs de weg exact 49,8 meter uit elkaar. Dat hebben planologen ooit vastgesteld. De charme is daardoor volledig zoek. Maar het gaat veel verder dan dat. Hebben de kinderen van Nederland een braakliggend stukje grond ter beschikking? Nee, elke vierkante centimeter maakt onderdeel uit van een bestemmingsplan. Daarin passen alleen stoeptegels of prikkende heesters. Prikkend inderdaad, om ervoor te zorgen dat kinderen er niet kunnen lopen. Lopen moet je namelijk op de stoeptegels, daar zijn ze voor. In mijn jeugd, na de oorlog in Eindhoven, lagen overal grote bergen oorlogspuin, afgewisseld door stukjes echte natuur. Wij kinderen groeiden daarin op en kenden elk plantje en diertje. Zelfs sloot ik in het toenmalige moerasgebiedje van de Gender ooit vriendschap met een ringslang die ik elke dag ging voederen. Waar moet Jantje Beton zijn wijsheden vandaan halen? In de bibliotheek misschien?
In Saint-Pompon weet men dat bestemmingsplannen niet te ver mogen gaan, dat je veel ruimte moet laten voor fantasie en schoonheid. Ook al gaat het om een boom die op een slagboom lijkt. Wanneer je daar dieper over nadenkt, kom je bij je eigen bestemmingsplan tussen je oortjes uit. Moet daar alles rationeel zijn? Voor mij liever niet. Er moeten in mijn hersenen plaatsjes zijn waar geen stoeptegels liggen of prikkende heesters groeien, plaatsjes waar een moerasje ligt waar ik vriendschap kan sluiten met een ringslangetje. Zoals in mijn jeugd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten