Overpeinzingen: Hiephiephoera

De eerste tekenen zijn al zichtbaar: de "moleculaire" keuken loopt op zijn einde. Hiephiephoera! Koploper Adrià gaat naar Amerika, hij krijgt een leerstoel op de Harvard universiteit. De afgelopen jaren werden steeds opnieuw nieuwe "vindingen" gedaan, dat proces is nu vrijwel stilgevallen. Het heeft er alle schijn van dat de gastronomie op korte termijn een hevige ommezwaai gaat maken. Terug naar af zal het motto van de komende jaren zijn: op een natuurlijke manier koken met natuurlijke topgrondstoffen, liefst begeleid door een mooie saus. Daarmee duikt meteen een probleem op voor een hele generatie chefs. Diverse jongeren kregen één of meerdere sterren met hun moleculaire gedoe. Hoe kunnen die zich straks aanpassen? De meesten kennen de klassieke basis niet en zonder die basis zullen ze hun sterren straks nooit kunnen verdedigen. Inderdaad een probleem voor hen.
Laat ons eerlijk zijn, iets op tafel zetten dankzij allerlei poedertjes, vijverpompjes en andere gadgets, dat is geen gastronomie. Dat is zoals ik al zevenjarige een scheikundedoos-voor-beginners cadeau keeg. Daarmee maakte ik furore bij mijn vriendjes, maar niet voor lang. De scheikundedoos was op zeker moment uitgeput en mijn vriendjes kregen daarom andere interesses. Al snel stonden ze zeven stappen verder dan ik, want ik was in mijn doos blijven steken in mijn doos. Uiteindelijk zijn we allemaal weer ouderwets cowboytje en indiaantje gaan spelen. Ook u.