Een goochelaar zonder mouwen. Dat is ongeveer hetzelfde als een generaal in zijn blote kont. De goochelaar moet zijn kaarten en konijnen ergens vandaan halen, de generaal heeft sterren, toeters, bellen, koorden, medailles, epauletten en een grote pet nodig om het nodige gewicht aan zijn titel te geven. In wezen gaat het erom dat iedereen een omgeving creëert waarin hij maximaal tot zijn recht komt. Ooit uw dokter of notaris ergens op vakantie per ongeluk in korte broek tegengekomen? Dat ziet er niet uit. Die gaat mij niet van mijn maagzweer genezen of de acte voor mijn nieuwe huis opstellen, ik vertrouw dat gewoon niet. Zoals we een bakker in driedelig pak niet vertrouwen. Of een slager in een bontjas. Of onze koningin met monokini. Of een cowboy zonder hoed. Of een twittervogeltje met rode veren. Daartegenover zou ik mijn surfplankeninstructeur niet vertrouwen in een bakkers- of slagersoutfit. Nee, bij elke funktie past een kledij die bij de funktie hoort, want anders vertrouwen we het zaakje niet. Bij culinaire journalisten ligt dat overigens complexer, de een loopt in een klef lederen vestje rond, de ander driedelig, weer een ander in slobbertrui. Maar voor de kok is het veel duidelijker, die heeft een koksjas, een koksbroek en gepoetste schoenen. Daar vertrouw je je fazant met zuurkool aan toe. Maar wat zien we? Er zijn tegenwoordig al chefs die zich in een t-shirtje voortbewegen,zelfs van onderen gehuld in jezussandalen. Ik hoop van harte dat deze beweging zich niet voortzet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten