Het is al lekker druk in ons dorpje, zeer druk zelfs. De pianist is bezig met zijn opbouw. En ik? Ik erger me kapot. Gewoon meubeltjes besteld, grote tafels. Worden er dingetjes van 1x1 meter geleverd en niemand is aanspreekbaar. De beletteraar heb ik nog steeds niet gezien. Onze dorpspoorten zijn zwarte dingen waarvan iedereen vooralsnog mag raden waarvoor ze dienen. Ik ben boos, heel erg boos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten