Valentijn

Zodra we helemaal genoeg hebben van de winter, is er valentijn. Dat is een feest van rode hartjes. Echtparen die hun bed het hele jaar door alleen maar gebruikt hebben om te slapen, gaan dan plotseling van bil. Omdat zij vanochtend rode rozen heeft gekregen. Altijd heb ik het een merkwaardig fenomeen gevonden: verliefd zijn op commando. Enfin, de gastronomie spint er garen bij, de restaurants presenteren een valentijnsmenu. Dat is een gewoon menu, maar dan met bubbels die roze zijn gemaakt en een dessert in de vorm van een hartje. Dat geeft de burger moed, het publiek kan er weer een jaartje tegen.
Maar laat ons ook even stilstaan bij de mensen die een zware dag tegemoet gaan. Ik bedoel de mensen die met valentijn minmaal twee keer moeten gaan eten. Eén keer met moeder de vrouw, één keer met hun stoeipoes. Die actie geeft altijd problemen. Wanneer neem je moeder de vrouw mee? 's Middags of 's avonds? Liefst 's avonds, want dan heb je je stoeipoes de hele middag voor je alleen. Het grote probleem is echter dat de meeste stoeipoezen op de middag van valentijn geen tijd hebben. Let maar op, ze verzinnen een belangrijk excuus. Hondje moet naar de kapper, gebitje moet naar de tandarts. Of zo. Wat de meeste mannen niet beseffen, is dat stoeipoes al een middagafspraakje heeft in een restaurant. (De naïviteit van mannen bestaat eruit dat ze denken dat alleen mannen een stoeipoes hebben). De man moet dus helaas lunchen met moeder de vrouw en dineren met zijn maitresse. Geen probleem, zult u zeggen. Wel degelijk een probleem, want hoe raak je moeder de vrouw kwijt na al die romantiek? Allemaal verzuchtingen, maar ja, het is je jaarlijkse straf.
En nu maar hopen dat de man niet meemaakt wat andere mannen wel eens meemaken: een onnozele sommelier komt aan tafel en zegt spontaan: "Zelfde wijntje als vanmiddag meneer?"