Wat doet een mens tijdens de eerste werkdagen na de vakantie? Bij ons is dat niet een kwestie van zoetjes opstarten, het is meteen een gekkenhuis. Gisteren was er de hele dag belastingcontrole, zowel van de btw als de vennootschapsbelasting. Wanneer ik lees dat slechts 3% van de Belgische vennootschappen wordt gecontroleerd, vraag ik me wel eens af waarom men bij ons elke twee tot drie jaar komt. Zelf hield ik me gisteren aangenaam bezig met de Amis Frank en Brigit De Wilde die ons met een bezoek vereerden. Als kadootje hadden ze een mooi oud fornuis (kolengestookt) voor me meegenomen, ik verzamel die dingen met passie. We gingen in Schilde eten in een brasserie die ik nog niet kende: de Bergerie. Wat hebben we genoten! Een lekkere ouderwetse kreeft Bellevue, waar kom je die nog tegen?
Vandaag ben ik voornamelijk met de eindredactie bezig. Er kwam vanochtend een mooi artikel over de Limburgse grotchampignons voorbij. De Maastrichtse topchef George Taselaar verzorgde het culinaire hoofdstuk. George Taselaar, wanneer ik hem zie of zijn naam lees, moet ik telkens aan zijn vader Pieter denken. De jonge generatie zal vermoedelijk niet weten waarover ik het heb. Vandaar een woordje uitleg. Pieter Taselaar, een bebaarde reus, was een der allergrootsten in de Nederlandse culinaire journalistiek. Hij was als het ware de brug tussen Frankrijk en Nederland en kende iedereen. Zijn smaakanalyses aan tafel (altijd vergezeld van diverse flessen wijn) waren beroemd en berucht. Het oordeel van Pieter Taselaar werd alom gerespecteerd, hij had een inzicht en een culinaire bagage als geen ander. Het is Pieter die mij het journalistieke vak leerde. Onvermoeibaar nam hij me hele etmalen op sleeptouw, zowel in Nederland als in Frankrijk. Zo gingen we op jacht met Paul Bocuse. Nooit zal ik de onweersbui vergeten die losbarstte. Zeiknat gingen we naar de een of andere loods in het bos waar Bocuse allerlei bizarre verzamelingen had. Daar zaten we met z'n allen in ons onderbroek rond het potkacheltje terwijl onze kleren droogden. De reus Pieter Taselaar zorgde voor mij voor dierbare herinneringen, vaak bizar, altijd interessant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten