Restaurateurs staan erom bekend dat ze àlles in orde willen hebben voordat de gasten komen. Zelfs wordt een strijkijzer gerecruteerd om de vouwen uit de tafelkleden te halen. De parking wordt nog eens gecontroleerd op sigarettenfilters en ander zwerfvuil terwijl terloops nog een onkruidje uit de grond wordt getrokken. Aan het einde van de ochtend zijn alle werkjes gedaan. Behalve die op vijftig meter tot drie kilometer afstand! Daar wordt namelijk in geen jàààren naar omgekeken. Is het u wel eens opgevallen hoe de reclame- een aanwijsborden langs de kant van de weg eruit zien, zelfs die aan de ingang staan? Bar en boos. Vaak onleesbaar. Meestal overtrokken met een groene waas of nog erger. Of een paaltje is verrot en ze hangen op half elf. Onbegrijpelijk vind ik dat. De reclame- en aanwijsborden zijn de allereerste visitekaatjes die je op weg naar een restaurantbezoek tegenkomt. Die moeten dus altijd piekfijn in orde zijn, zou je denken. Niets is minder waar. De borden langs de weg en aan de ingang geven meestal vooral het signaal dat ik dit adres beter kan mijden als de pest. Want stel je voor dat de keuken er net zo uitziet... Stel je voor dat de borden op tafel in dezelfde conditie zijn dan die in de berm... Beste restaurateur. Doe uzelf een plezier en kijk nu eens een keer bewust naar de borden die u zelf elk dag passeert. Neem een keer een emmer water en een spons mee naar buiten of laat dat doen, desnoods vergezeld van een hamer en een paar spijkers. Want er is geen enkele reden om een belangijk deel van uw zaak te verwaarlozen. Grote schande!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten