Fairtrade?

Max Havelaar, Fair Trade, wereldwinkels en weet ik allemaal meer, allemaal hebben ze één doel voorop staan. Niet dat zoiets van mij niet mag, integendeel, ook ik ben een man van principes die met hand en tand zijn visie en idealen verdedigt. Waar het mij om gaat, is dat het niet opschiet om je ideaal voorop te stellen. Je bereikt er slechts een handjevol mensen mee, gelijkgestemden die toch al waren overtuigd. De boodschap gaat er dan in als Gods woord in een ouderling, maar wat schiet je er mee op? Je eigen klanten hoef je niet te motiveren om klant te worden, ze zijn het al.
Waar ik naartoe wil, is het volgende. Laten we eens beginnen met de factor smaak voorop te stellen. Als een product echt goed is, echt smaakt, heb je een punt wanneer je daar ook nog eens een ander punt aan kunt toevoegen. Maar niet andersom! Elk jaar worden er in ons dorp pannekoeken voor de padvindertjes verkocht. Ik koop die, maar sodemieter ze meteen in de container. Eén keer per jaar. Mochten ze elke week langs de deur komen, dan zou ik me verstoppen onder het raamkozijn. Zo is dat ook met fairtrade en aanverwante. Wil je iets verkopen, begin dan met smaak.
Niet de smaak moet toegevoegde waarde zijn ("het is ook nog eens lekker"), smaak moet de basis zijn. Mochten de pannekoeken van de padvindertjes écht lekker zijn dan zou ik ze graag elke week kopen, ja zelfs liever dagelijks. Dat geldt evenzeer voor het spul waarmee ik de een of andere volksstam van de ondergang kan redden. Smaak, dat is een eerste vereiste. Zo niet, verkoop dan niets maar ga met de collectebus rond.