Vorige week sprak ik een chef die er trots op was dat hij zijn eigen waterkers plukte, in de omgeving van het restaurant stond het er vol van. Meteen stelde ik hem een vraag waar hij geen antwoord op wist: komt hier de slak Lymnea voor? Tien tegen één dat die slak hier wel degelijk rondwandelt, het is een doodnormale soort. Wat heeft die slak met waterkers te maken? Passen de smaken goed bij elkaar? Nee, daar gaat het mij niet om. De slak en de waterkers (en ook andere eetbare waterplanten) vormen een dodelijk duo. Ook dodelijk of op z'n minst zéér ziekmakend voor de resaurantgasten. Hoewel die nooit de link met het restaurant zullen leggen, want de ziekte is slopend en langdurig.
Het zit namelijk zo. De platworm Fesciola is een parasiet die in de lever en galgangen van herkauwers leeft. We kennen hem ook onder de naam leverbot. Hij legt eitjes die in de mest van de koe of het schaap terecht komen en in het weiland vallen. Die eitjes hebben om larven te worden een tussengastheer nodig en dat is de eerdergenoemde slak. Komt deze slak in aanraking met waterkers (en dat is zijn specialiteit) dan kleven de leverbot-larven zich aan de waterplant vast. De cyclus kan dan opnieuw beginnen. Niet alleen herkauwers zijn er echter gevoelig voor, ook de mens.
Wanneer de mens leverbot-larven binnenkrijgt, zullen die in de lever uitgroeien tot volwassen leverbotjes die de lever opvreten. Dit betekent geelzucht, bloedarmoede, een vergrote lever, maar ook koorts, buikpijn, gewichtsverlies of nog veel erger. Dat gebeurt natuurlijk pas langere tijd na het restaurantbezoek.
Conclusie: blijf met je tengels van wilde waterkers af. Bij gekweekte waterkers / cresson bestaat dit probleem niet, daar zijn voldoende voorzorgsmaatregelen genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten