De aardbol wordt de laatste tien jaar overspoeld met zogenaamde "Parker-wijntjes". Dat komt omdat de Amerikaanse wijngoeroe Parker zijn volk heeft voorgeschreven wat goed voor ze is: Chardonnay die op Amerikaans eiken heeft gelegen. Een stortvloed van vanille is het resultaat. Voor mij heeft het niets met wijn te maken, het is een banaal marketingproduct dat vooral een herkenbare smaak moet hebben. Vergelijk het met cola. De invloed van mister Parker heeft ervoor gezorgd dat zelfs hele Franse wijngebieden werden omgeploegd om er Chardonnay op te planten. Sindsdien wordt er veel Amerikaanse eik naar Frankrijk getransporteerd. Afschuwelijk. Helaas komen we de Parker-wijntjes in de gastronomie overvloedig tegen. Drink dat spul vooral ijskoud, gooi er voor mijn part ijsblokjes in. Limonade met alcohol. De koude zal in uw mond alle smaken verdringen, behalve de suiker. Misschien nog een citroentje uitpersen?
Gelukkig telt de wereld goede witte wijnen in overvloed. Ik heb mijn eigen favorieten die ik graag met u deel: de Grand Chardonnay uit de Ardêche van Louis Latour, een prachtige minerale Riesling uit de Hessische Bergstrasse en niet te vergeten Marlborough Nieuw-Zeeland. Dit soort wijnen drink je op een graad of 14 want je wilt niets van het smakenpallet missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten