Geen daglicht, geen ruimte, geen fratsen

In Nederland heeft de Reclame Code Commissie (zeg maar de waakhond over wat in de reclame toelaatbaar is) zich uitgesproken in de zaak die supermarktketen C1000 had aangespannen tegen de dierenrechtenorganisatie Wakker Dier. Voor degene die het niet weet: Wakker Dier hekelt in radio-recamespots het vleesaankoopbeleid van C1000 op niet mis te verstane manier. In de spots is te horen dat door de onfatsoenlijk lage vleesprijzen de varkens en kippen "Geen daglicht, geen ruimte en geen fratsen krijgen". De Reclame Code Commissie heeft Wakker Dier op alle fronten in het gelijk gesteld, ze mag gewoon doorgaan met die spot.
Nu ben ik niet bepaald de grootste voorstander van Wakker Dier, om het maar even eufemistisch uit te drukken. Maar desondanks ben ik blij met de uitspraak, dus ditmaal ook met de aktie van Wakker Dier. Want wat is het geval? We weten allemaal (of we zouden het kunnen weten) dat de boeren, hun kippen, hun varkens, hun preien, hun bloemkolen en hun tomaten altijd maar onder verdere druk staan. Een gemiddelde boer kan zijn brood niet meer verdienen. Maar hij en zijn gezin moeten wel degelijk eten! Stel dat een boer tachtig cent ontvangt voor elke euro die de productie kost. Dan moet je er niet verbaasd over zijn dat hij zijn kostprijs wil drukken. Hoe? Inderdaad ten koste van de kippen, de varkens, de preien, de bloemkolen en de tomaten.
En weet u wat nog het ergste van alles is? De prijs die de boer ontvangt, is maar een kleine fractie van wat de consument betaalt. Wat kost een brood? Wat is het aandeel van de tarwebloem? Een boer ontvangt per brood slechts 4 cent. En zo gaat het ook min of meer met de kippen, de varkens en de preien. Waar blijft al dat andere geld dan, vraag je je als weldenkend mens af. Wel, dat andere geld komt in de zakken van de supermarkten. Wanneer een supermarkt een aktie wil doen, moet de boer dat integraal betalen.
Wanneer er boeren zijn die hun dieren niet volgens de regels der gewenste kunst opvoeden, kijk dan niet die boeren aan. De supermarkten en de consumenten, dat zijn de grote boosdoeners. Zij willen voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, niet de boeren. De consument die vlees wil voor 4 euro per kilo, heeft geen enkel recht om moord en brand te schreeuwen over dierenleed. De supermarkt die die absurde consumentenbehoefte wil bevredigen en er ook nog aan verdient, is maatchappelijk onverantwoord bezig. Zo simpel is dat.