Je hoort het woord tegenwoordig steeds vaker. Vierkantverwaarding. Het wordt gebruikt in de vleeswereld, die daarmee aangeeft hoe je een dier helemaal tot waarde brengt. Van een koe of een varken worden de luxe delen meteen verkocht, er is veel vraag naar. Heb je de haas, entrecôte en rib eye verkocht, dan blijf je als slager met een groot deel van het beest zitten. Wat doe je daarmee? Laten zien dat kalfswangen edel zijn. Woensdag gehaktdag. Spare ribs. Gervulde varkenspoot. De staart in de soep. Dankzij allerlei maatregelen moet je er als vleeswereld voor zorgen dat elke gram van een beest zijn juiste bestemming krijgt. Zo niet dan maak je verlies.
Heel leuk voor mij, en waar ik ook best wel trots op ben, is dat ik de uitvinder van het woord vierkantverwaarding ben. Het woord ontstond in 1986 of 1987 toen ik (als econoom) aan een groot vleesprojekt verbonden was. Er waren nog geen computers, op een stuk papier tekende ik een vierkant blok dat een dier moest voorstellen. Dat vierkant deelde ik in in allerlei grotere en kleinere hokjes, stukjes vlees die allemaal iets opbrachten. Profitcenters noemde ik die. Grofweg kon ik al beginnen met vijf grote vierkanten, een kalf heeft immers twee achterkwartieren, twee voorkwartieren en het zgn. vijfde kwartier. Er bleven binnen die grotere vierkanten lege plaatsen over, daar maakte ik de mensen duidelijk mee dat er nog werk aan de winkel was. Het was een boeiend proces om al die blanco vlakken in te vullen tot volwaardige opbrengsten. Er werd naar andere culturen gekeken, er werd (ook toen al) out of the box gedacht. Uiteindelijk werd de oplossing heel eenvoudig gevonden: in het verleden. Vroeger werd een beest altijd vierkant verwaard, simpelweg omdat de mensen zich niet konden permitteren om één gram weg te gooien. Dans un cochon, tout est bon. Het werd voor mij een denkproces dat minstens vijf jaar duurde en waarvan het resultaat doodsimpel was. Een levenservaring. In de hele industriële vleeswereld, ook internationaal, werd mijn filosofie overgenomen. Een filosofie die nota bene de mijne niet was maar die ik van onze voorouders had gepikt. Vierkantverwaarding, telkens als ik het woord hoor of lees, word ik zo fier als een gieter. Het is een stukje van mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten