In zijn boek "Les coulisses du commerce equitable" (achter de schermen van fair trade) laat Christian Jacquiau een ander licht schijnen op waar we allemaal braaf mee bezig zijn.
Hoe kan het zijn, zo vraagt hij zich af, dat Max Havelaar zegt 50 miljoen euro onder de kleine boeren te verdelen, terwijl de organisatie tevens beweert dat zij met een miljoen kleine boeren samenwerkt? Het zou betekenen dat de gemiddelde kleine boer 4 euro per maand van Max Havelaar ontvangt. Dat staat in schril contrast met de poeha die over "eerlijk delen" wordt gemaakt. Volgens Jacquiau is het zelfs niet duidelijk of de boertjes überhaupt wel iets ontvangen. Wereldwijd beschikt Max Havelaar over slechts 54 inspecteurs, allen part time. Die moeten een miljoen boertjes controleren? "De controles gebeuren niet in het veld, maar in hotelkamers, kantoren en zelfs per fax", zegt hij. Het zou daarom best wel eens kunnen dat een deel van de uitgekeerde gelden terecht komt bij grootgrondbezitters of zelfs multinationals.
Ik ga me eens vastbijten in dit onderwerp en word daarin gesterkt door de verhalen die ik bij de koffieboertjes zelf heb gehoord. Zo sprak ik enkele jaren geleden een boer in Costa Rica, die zich volgens eigen zeggen niet kon aansluiten bij een fair trade organisatie: omdat hij het entreegeld van 5000 dollar niet kon betalen... Wordt dus vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten