In het kader van de feel-good mode is het gebruikelijk geworden dat wanneer je iets koopt, drinkt of eet, een goed doel moet worden geholpen. Veel gewiekste zakenlui zijn al in dit traject gestapt, je kunt namelijk heel veel geld verdienen zonder wettelijk crimineel te zijn. Veruit de meeste goede doelen collecteren alleen maar geld om zichzelf in stand te houden. Dure salarissen, luxe kantoren, interessante snoepreisjes, ze worden allemaal door de beminde schenkers betaald. In wezen maak niemand er zich echt druk om, het goede gevoel dat bij het geven ontstaat, kan niet meer worden afgepakt. Stel je voor dat alle mensen in het land slechts één euro naar je overmaken... ineens ben je milionair. Ik wil maar al te graag meeëten uit die ruif. Vandaar dat ik een plan heb ontwikkeld.
Het gaat om slechts vijftig cent per maaltijd. U mag zelf kiezen of u uw klanten die vijftig cent extra laat betalen ofdat u dit luttele bedragje zelf betaalt. Bij 60 klanten per dag bent u slechts 30 euro kwijt. Het geeft uw klanten een goed gevoel. Ook uzelf bent tevreden want op dagen dat de hut leeg is, betaalt u helemaal niets. Zo is feel good nog nooit geweest! Die vijftig cent per maaltijd maakt u aan het einde van de dag naar mij over. Wat ik met dat geld ga doen? Ik verdeel het onder de armen. Onder de linker- en rechter oksel dus. Maar dat laatste hoeft uw publiek niet te weten. Het enige wat u openbaarmaakt is:
Norbert verdeelt het onder de armen.
Schrijf die kreet gewoon op een schoolbord, want dure folders zouden argwaan opwekken. Doet u mee? Graag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten