Partnership

In wezen is dit verhaaltje bedoeld voor Carine die deze week in Frankrijk zit. Eigenlijk is het een liefdersverklaring. Maar u mag het allemaal lezen, het kan iets voor u zijn.
De één neemt een vrouw, de ander neemt een man. Geslachten zijn hier van weinig belang, volwassen partners hebben beiden de vrije keuze of ze het bed delen of niet. Het gaat me hier niet over het bed, het gaat om de samenwerking. Hoe ziet een ideaal partnership eruit? In elk geval gaat het dan niet over gelijkgestemden. Wanneer je een partner hebt die je altijd gelijk geeft, dan heb je geen partner nodig, dan kun je het alleen wel aan. In restaurants zie je meestal een natuurlijke rolverdeling. De één is kok, de ander gastheer of gastvrouw. Dat is op zich al een goed rollenspel want ieder heeft zijn eigen eindverantwoordelijkheid. Leg die twee eindverantwoordelijkheden bij elkaar en je hebt een partnership.
Het partnership dat ik met Carine heb, zie ik als ideaal. Samen kunnen we de wereld aan, afzonderlijk zouden we wellicht niets betekenen. In ons geval ben ik de gaspedaal en is zij de rempedaal. Een auto heeft alle twee nodig, want anders gebeurt er helemaal niets óf gebeuren er ongelukken. Een auto met alleen een rempedaal staat helemaal stil. Hoeveel gas je ook geeft, zonder resultaat. Stel je anderzijds een auto voor met alleen een gaspedaal. Die maakt binnen de vijf minuten een ernstig ongeluk. Juist de combinatie van de twee zorgt ervoor dat de auto heel hard kan rijden maar ook heel hard kan stoppen op het juiste moment. De één behoedt de ander. Zo is het tussen Carine en mij. Zij is van nature zeer voorzichtig, ik bepaald niet. Telkens vind ik weer nieuwe dingen uit, met de vraag of ze redelijk zijn. Omdat ik niet alleen baasje ben, heb ik geleerd om daar mee om te gaan. Gelukkig maar, want ik zou misschien al zijn verongelukt. Ik heb geleerd dat ik mijn overvloedige nieuwe ideeën moet kanaliseren. Met andere woorden zet ik nieuwe plannen op papier, zodanig dat ik ze helemaal kan verantwoorden. Je, ik mar voor haar een compleet bankrapport. Carine is veel kritischer dan de bank, dus moet ik met hele goede papieren komen. Een financiële planning voor de komende drie jaar, een vooruitblik op de langere toekomst, het is voor mij allemaal routine geworden. Dat verplicht me telkens om diep na te denken. Je kunt zo enthousiast zijn als je wilt, je plannen moeten tot in de draad zijn onderbouwd. En zo moet het ook zijn. Ik als gaspedaal terwijl mijn partner ook gaspedaal is, dat zijn twee gaspedalen in en auto. Het gaat misschien dubbel zo snel, het kan misschien ook dubbel zo fataal aflopen. Dat is wellicht ook een gedachte voor u. Bent uzelf gaspedaal en is uw partner dat ook? Twijfel dan. Bent uzelf rempedaal en is uw partner dat eveneens? Dat schiet niet op. Maar als u de pedalen keurig verdeelt in gas en rem, dan is het goed. Evenwicht, daar draait het om.
U bent restaurateur en wilt enthousiast helemaal nieuw gaan bouwen met tig ton aan investeringen? Twijfel dan aan uw partner die het er bij voorbaat helemaal mee eens is. Nee, u moet uw partner overtuigen zoals op de eerste dag. U moet vechten voor uw idee, dat is supergezond. Ikzelf heb me al eens op plannen betrapt die ik afblies, zelfs zonder dat Carine het wist. Waarom? Omdat ik besefte dat ik haar niet zou kunnen overtuigen. Daarmee was meteen het bewijs geleverd dat mijn plannen niet klopten.
Sinds vorig jaar heb ik er een partner bij nadat Joost aandeelhouder werd. Voor mij werd dat nog een stukje gecompliceerder, voortaan moet ik ook hem nog overtuigen. Geen nood, ik voel me er goed bij. Het maakt dat ik des te meer moet nadenken voordat ik met nieuwe plannen kom. Ach, in wezen is er sindsdien weinig veranderd. Carine is dermate kritisch dat ik het er al druk genoeg mee heb, zij is mijn opperste geweten. Dit is dan ook meteen mijn opperste liefdesverklaring aan Carine: zonder haar was ik al lang geleden in de vangrails beland.