Stel je voor. Je hebt een baan met een salaris dat klinkt als een klok. Dan heb je meestal wel méér te doen dan met je hobby bezig zijn. Dat klinkt logisch, er zijn echter mensen die zich dat kunnen permitteren. Neem de directeur van Koninklijke Horeca Nederland. Als hobby, nee als regelrechte passie, heeft hij zich opgeworpen als redder des vaderlands, hij is namelijk anti-rook-lobbyist. Dat mag hij zijn, we leven in een democratie waarin iedereen voor zijn mening mag opkomen, zelfs fanatiek. In een democratie ook waarin het is toegestaan om je geloof aan de deur te verkopen. Maar doe dat dan in je eigen tijd en met je privé pet op. De directeur van Koninklijke Horeca Nederland, zo kunt u op twitter constateren, schept er genoegen in om zijn dwingende geloof al twitterend te verkondigen. Dat doet hij zonder ophouden, op een toon waarmee hij de roker liefst een beetje belachelijk maakt, afschildert als een zielepiet die niet mans genoeg is om zijn verslaving te trotseren. Elk uur dat hij twittert, rinkelt de kassa. Alle Jehova's zijn daar jaloers op, die moeten in hun vrije tijd langs de deuren.
Ik vermoed dat de man ooit een fanatiek roker is geweest. Want dat zijn meestal de fanatieksten. Mensen die nog nooit rookten, hoor je zelden klagen. De meesten vinden het weliswaar prettig om in een rookvrije omgeving te ademen, maar ook vinden ze de geur best wel eens lekker. De gestopten daarentegen verkondigen hun geloof als waren ze Bonifatius in eigen persoon. Alleen de vorm van hun kruis is anders. Jarenlang paften ze in hun auto met de kinderen op de achterbank. Maar vanaf het moment dat ze werden bekeerd, daalde er plotseling een heilig vuur over hen neder. Ik ben een roker. De directeur van Koninklijke Horeca Nederland vindt mijn dus een zielig figuur. Awel, dan hebben we dezelfde mening over elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten