Vegetarisch. Zin of onzin?

Is het wel zo verstandig om vegetariër te zijn? Steeds meer mensen, ook vegetariërs zelf, stellen zich die vraag. De klassieke vegetariër zegt dat zijn levenswijze goed is voor de dieren, maar volgens Jenna Woginrich die gisteren in The Guardian geïnterviewd werd, is het tegendeel waar. Jenna is bioboer en voormalig vegetariër en komt dus uit onverdachte hoek. Haar stelling? Het gaat er niet om of er een dier voor je wordt gedood, het gaat erom hoe het dier heeft geleefd. Dat laatste kun je alleen maar beïnvloeden als je vleesconsument bent. Woginrich ziet de vork dus als stempotlood. Als consument bepaal je zelf hoe een dier geleefd heeft door al dan niet kwaliteit te kopen. Vegetariërs zijn niet-stemmers. Ze staan buiten het circuit en kunnen de diervriendelijkheid niet via hun koopgedrag beïnvloeden.
Wat tegenwoordig ook een rol speelt, is dat steeds meer vegetariërs zich bewust worden van de gevolgen van hun eetgedrag. Ze eten bijvoorbeeld veel kaas. Voor kaas is melk nodig, en voor melk dieren. De helft van de miljoenen of zelfs miljarden dieren die (voor de kaasproductie) worden geboren, zijn van de mannelijke soort en geven geen melk, ze worden geslacht. Door het eten van kaas draag je dus wel degelijk bij, zelfs in grote mate, aan de vleesproductie.
Dan zijn er ook nog mensen die beweren dat de mens van nature vegetarisch is. Dat is een ronduit foute gedachte. Onze voorouders waren opportunisten die àlles aten wat ze konden plukken, rapen of vangen. En trouwens, waarom zouden we van onze voorouders zowel kiezen als snijtanden hebben geërfd?