Wanneer we op zoek gaan naar authentieke streekgerechten komen we vooral in Franse dorpsbakkerijtjes producten tegen die ter plaatse wereldberoemd zijn, maar wij het waarom daarvan bepaald niet snappen. Dat maakte ik deze week in Louhans (ten noorden van Lyon) voor de zoveelste keer mee. Je maakt een brioche-deeg, laat het rijzen, rolt het plat, besmeert het met gesmolten boter en nog wat, bakt het in de oven en je hebt iets waar alle mensen in het dorp om roepen: la tarte d'amitié (de vriendschapstaart). Kijk, zulke simpele dingen waarvoor je bepaald geen hoogopgeleide hoeft te zijn, kunnen plaatselijk een traditie hebben van vele honderden jaren en waarvoor de mensen in de rij staan. Iets om over na te denken, want waarom moet het bij ons altijd zo moeilijk zijn? Smaak is niet moeilijk, smaak wordt moeilijk gemaakt. De armen van het bakkertje op de foto hebben we met fotoshop moeten bewerken, de open en gesloten brandwonden waren een beetje té. Wanneer je als vijfenzestigjarige nog steeds dagelijks je poten verbrandt, maar toch iets doodsimpels kunt maken dat Unesco bijna als werelderfgoed wil bestempelen... waar zijn wij dan allemaal mee bezig?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten