Overpeinzingen: Bocuse en Thuriès

Af en toe kom je mensen tegen met een tomeloze energie. Op zich is dat niet opmerkelijk, wél als ze tachtig jaar of ouder zijn. Kijk naar Paul Bocuse, kijk naar Yves Thuriès. Ze zijn de leeftijd waarop de meeste anderen al minstens twintig jaar achter de geraniums zitten. We zien dit soort mensen telkens nieuwe projecten starten, hun leeftijd doet er niet toe. Bocuse bouwde als vijfenzeventigjarige in Lyon diverse brasserieën om het gewone publiek kennis te laten maken met kwaliteit. Thuriès bezit een chocoladefabriek en een suikermuseum, twee hotels en veertig eigen chocolaterieën, is uitgever van een vakmagazine en schrijft boeken aan de lopende band. Daarnaast is hij zeer actief bij de Compagnons du Tour de France en is hij een motor voor zijn dorp Cordes, ja voor zijn hele regio. Vervolgens schildert hij verdienstelijk en draagt hij in heel Frankrijk het patissiersvak uit. Ongetwijfeld werden mensen als Bocuse en Thuriès met talent geboren. Maar toch denk ik dat een groot deel van hun succes niet op talent is gebaseerd. Hun succes is vooral gestoeld op energie, op werken, op doorgaan. De wereld barst van de talenten die we nooit zullen ontdekken, omdat die talenten geen kans wordt geven. We leven in een wereld die al moe wordt bij een week van 35 uur. Miljoenen mensen zuchten en kreunen wanneer ze op maandagochtend naar hun werk moeten gaan. Moeten gaan. Ze kijken voortdurend op de klok om te zien of het nog geen pauze is. Een kwartier voor tijd ligt hun jas paraat. Op een kalender houden ze bij hoeveel dagen het nog duurt voordat het vakantie is. Inderdaad, veel mensen hebben een hekel aan hun baas, aan hun werk, aan hun vakgebied en uiteindelijk aan zichzelf. Hoe jong ze ook sterven, hun leven heeft altijd te lang geduurd. Daar lijnrecht tegenover staan mannen als Paul en Yves. Ze werken nog steeds hard omdat werken hen voldoening geeft. Het resultaat is een warm en goed leven, een succesvol leven ook. Ze stralen hun positieve ingesteldheid uit naar hun omgeving. Van werken ga je niet dood, zegt Yves. Dat klinkt als een cliché, maar hij heeft wel gelijk.