Toen ik nog klein was, niet lang na de tweede wereldoorlog, kwam er wekelijks een man in een merkwaardig invalidewagentje aan de deur. Hij verkocht knopen, band, garens en een heleboel kleine dingen meer. Wanneer moeder iets van hem kocht, had hij voor haar kind een kadootje: een negerzoen. Het spreekt voor zich dat iedereen elke week reikhalzend uitkeek naar het wagentje en dat alle moeders er door hun kroost elke keer opnieuw van werden overtuigd dat ze dringend knopen of garen nodig hadden. Wij kinderen kregen daarvoor de beloning. Meer dan een halve eeuw later is de negerzoen nog steeds in de plezierige helft mijn geheugen gegrift.
De negerzoen, hij bestaat niet meer. Politiek-correcte muggenzifters vonden het woord negerzoen discriminerend en zetten de fabrikanten in heel Europa onder druk. Zo werd het Duitse Negerküsse veranderd in Schokoküsse, het Franse tête de negre in bisou de mousse en in Engeland werd de negro kiss omgebouwd tot angel kiss. Ja zelfs de Finnen doopten hun toch wel vieze woord neekerin suukut om tot brunberg suukut. De Nederlandse fabrikant spreekt voortaan over het fantasievolle Buys zoenen. Alsof we zitten te wachten op intimiteiten van een oude vent.
Ook het jodevet waarvan ik als kind kilo's at, heeft onder de druk van belangengroeperingen een nieuwe naam gekregen: borsthoning. Misschien zullen de feministen nu op hun beurt protest gaan aantekenen, want het woord roept bij sommige mannen toch wel gelukzalige, zachte, weelderige, roze visioenen op. Bij mij althans.
Intussen zijn er ook actiegroepen geboren die zwarte piet wit willen maken en sinterklaas eventueel zwart. Want een witte baas met een zwarte knecht is volkomen onaanvaardbaar in deze moderne tijden. Chocolatiers opgelet! Het zou kunnen dat u in de toekomst uw donkere chocolade anders moet gaan gebruiken. De kleur zwart mag u dan alleen nog maar aanwenden als het om geld gaat.
Wanneer er voor elk woord een nieuwe actiegroep ontstaat, is mijn eerste conclusie dat de mensen te veel vrije tijd hebben. Wanneer we voortaan bij elk woord op onze tenen moeten lopen, is het einde zoek. Voor toekomstige actievoerders heb ik enkele suggesties achter de hand. Wat bijvoorbeeld te denken van trekdrop? Daarmee worden pubers gediscrimineerd die aan hun dropje trekken. En is trouwens gestampte muisjes niet dieronvriendelijk? Wordt een ijsje in de Franse volksmond niet eskimo genoemd? Stroopsoldaatje, huzarensalade, koninginnesoep, al dit soort woorden zetten kwetsbare mensengroepjes in een ongewenst daglicht. De wereld heeft méér belangengroepen nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten