Ikzelf heb een lief buikje, met mijn bijna zestig jaren is dat niet ongewoon. Dat is trouwens een momentopname, want soms is het buikje weg en dan komt het weer. Met mijn manier van leven had ik al minstens 200 kilo moeten wegen. Want hoe ziet mijn levenspatroon eruit? Mijn dagen breng ik uitsluitend door op 5 lokaties: op m'n bureaustoel achter de computer, in de auto, aan tafel, op een barkruk en in bed. Elke dag opnieuw. Voorts krijg ik altijd zin in een aperitief zodra de één in de klok zit. Zoals ik u enkele weken geleden al meldde, doen de resultaten van mijn doktersonderzoek jaarlijks vermoeden dat ik een babietje ben. Geen cholesterol. Het hart, de lever, de bloeddruk, enzovoort, zijn altijd volgens het boekje. Vermoedelijk lopen er wel mensen rond die dit alles zouden willen, vandaar dat ik al mijn geheimen op een rijtje zet. Maar pas op: wanneer u mijn gewoontes wilt volgen, zal uw huisarts er niet mee eens zijn. Bovendien zult u zich met mijn levensstijl aan een aantal extremiteiten moeten wagen.
Punt 1: Afwisselend eten.
Het grote probleem van de mensen is dat ze vaak hetzelfde eten. Hele bevolkingsgroepen zijn altijd bezig met kant-en-klaar maaltijden of erger. Ze hebben vaste eetgewoontes die meestal elke week terugkomen. Ikzelf eet uitsluitend vers, zonder de allerminste convenience. Bovendien zit er in mijn eetgewoontes geen enkel patroon, het gaat van de hak op de tak.
Punt 2: Zo weinig mogelijk maaltijden.
Dit druist geheel in tegen hetgeen de doktoren propageren. Die willen me de hele dag door laten grazen van kleine hapjes. Ontbijten doe ik nooit, althans de laatste veertig jaar niet. Verder probeer ik om slechts één keer per dag te eten, hoewel dat beroepshalve vaak niet mogelijk is.
Punt 3: Vasten.
Ook weer zoiets dat de medische wereld verafschuwt. Eenmaal per jaar eet of drink ik vier aaneengesloten weken niet. Alleen 's ochtends koffie en verder veel water plus een dagelijks vitaminepilletje. Daarmee val ik tussen de 12 en 16 kilo af. Vervolgens doe ik er een vol jaar over om die kilo's weer te kweken.
Punt 4: Af en toe grote inspanningen.
Mijn passie is bouwen. Ons volledig redactiekantoor, een vervallen fabriekje, heb ik eigenhandig in m'n uppie verbouwd tot een droomwereld. In Zuid-Frankrijk heb ik één huis (13e eeuws) volledig gestript en verbouwd. Momenteel ben ik in hetzelfde dorp bezig met mijn tweede project (de dorpssmederij uit de Gallo-Romeinse tijd) dat een culinair centrum moet worden. Metselen, timmeren, bezetten, gigantische eiken balken manipuleren, beton storten, ik doe het allemaal en dit ongeveer 12 weken per jaar. De eerste paar dagen zijn altijd zeer pijnlijk, daarna voel je je steeds lekkerder.
Punt 5: La dolce far niente.
De rest van het jaar voer ik geen klap uit, althans niet in fysiek opzicht.
Wat is het alternatief?
De meeste mensen die gewicht kwijt willen, lopen achter dikbetaalde goeroes aan. Zo begon een aantal jaren iedereen boeken van Montignac te kopen, die staan nu allemaal op marktplaats terwijl niemand een gram is kwijtgeraakt. Of je neemt een puntendieet. Dat is plezant: elke dag twee punten, een slagroompunt en een mokkapunt. Nee, dat ik niks voor mij. Voorlopig houd ik het bij een toch wel extreem leven, ik voel me er prima bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten