dinsdag 19 januari 2010

Overpeinzingen: Rommelen met etiketten


Hoe weinig of hoeveel wordt er in de wijnwereld met etiketten gerommeld? Daar zijn uiteraard geen officiële cijfers van, want rommelen gebeurt per definitie in groezelige achterkamertjes of donkere kelders. Als weldenkend mens kun je er echter de klok op gelijk zetten dat er veel gerommeld wordt. Want wat is ogenschijnlijk het grootste verschil tussen een fles van een tientje en een fles van duizend euro? Inderdaad het etiket. Elk Europees dorp telt minstens één drukker die etiketten kan drukken, hij kan ook bestaande etiketten nadrukken. Een briefje van tien heeft véél meer beveiligingskenmerken dan een etiket van duizend euro. Wanneer er al mensen bestaan die het tientje nadrukken, dan ligt etikettengerommel wel voor de hand. En toch hoor je er vrijwel nooit iets over, schandalen in de wijnwereld beperken zich meestal tot het toevoegen van anti-vries. Vandaar dat de Oostenrijkers Gruss Gott tegen elkaar zeggen?
Een jaar of tien geleden werd er nog een Franse tweesterrenchef uit Tours veroordeeld. De dappere gendarmerie had hem in zijn kelder betrapt met een lijmpot in de aanslag. Hij was verlinkt door zijn ex-sommelier die nog een appeltje met hem te schillen had. Stel dat die chef het financieel moeilijk had. Stel dat hij tot de ontdekking was gekomen dat zijn klanten toch helemaal niets van wijn snapten. Stel voor dat hij een drukker vond die tot mooi kopiëren in staat was. Stel voor dat er eventueel ook nog een kurk vervangen werd. Dan is één plus één twee, een maandagochtendje plakken levert dan meer op dan je anders in een week verdient.
En de wijnhandel dan? Die verkeert in principe in de mogelijkheid om alles te doen wat de Heer verboden heeft. Nu wil ik daarmee niet beweren dat de wijnhandel per definitie slecht zou zijn, integendeel zou ik braaf zeggen. Maar het ligt wel voor de hand dat er dingen zullen gebeuren die binnenskelders blijven. De wereld loopt vol krimineeltjes en in de wijnhandel zal dat niet anders zijn, ook daar is een doorsnee van de bevolking te vinden.
En hoe zit het met de wijnboeren? Er zijn zeer veel boeren die hun wijnen verbouwen in meerdere appellaties. Ze verbouwen bijvoorbeeld een Saint-Emilion én een Bergerac, die twee gebieden liggen naast elkaar. Een Saint-Emilion brengt het vijfvoudige op van een Bergerac, ga me niet vertellen dat er ginds nooit wat gebeurt.
Ook iets om over na te denken: Het is bekend dat er alleen al in de stad New York jaarlijks meer Chablis wordt gedronken dan er in de omgeving van Chablis wordt geproduceerd.
Wat mag de conclusie zijn? Dat er heel wat wijnen gedronken worden die van binnen anders zijn dan van buiten. Veruit de meeste mensen zijn geen wijndrinker maar etikettendrinker. Er zijn denk ik veel meer flessen Château Petrus ontkurkt dan er werden gemaakt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten