Ben vier dagen geleden aan mijn jaarlijkse vastenperiode begonnen. Geen alcohol, geen eten, alleen water. De eerste week is het zwaarst, ik barst nu al drieëneenhalve dag van de honger en heb steeds visioenen van voorbij vliegende kippetjes en minimarsjes. Maar omdat ik dit jaarlijks doe, weet ik dat mijn hongerpijn tot hooguit dinsdag gaat duren. Dan zal de honger veranderen in een euforisch gevoel en bekijk ik iedereen die eet als onnozelaar. Intussen ben ik zo'n 3,5 kilo kwijt, maar dat is nog niet om te juichen, het is vooral water. Wanneer ik na vier weken mezelf echter bekijk, zal ik er weer heel anders uitzien. Want er gaat elk jaar ergens tussen 12 en 16 kilo af en ben dan op mijn ideale gewicht. Vervolgens zal ik mezelf weer een vol jaar te buiten kunnen gaan aan lekkere dingen en whisky. Die gedachte houdt me nu op de been.
Over anderhalve week vertek ik naar Saint-Pompon om er te gaan verbouwen. Op dat moment zal ik af en toe een suikerklontje nodig hebben, want mijn vetreserves geven geen onmiddellijke energie, ze moeten eerst tot suiker worden afgebroken. Zwarte vlekken voor de ogen betekent één klontje. Toch wel spannend elk jaar. Maar ook pijnlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten