In alle sectoren van de economie speelt het woord "doelgroep" een hoofdrol. Uiteraard; je moet immers eerst weten voor wie je iets wilt maken voordat je het gaat maken. Stel, je wordt autofabrikant. Dan ga je niet meteen auto's maken. Nee, je gaat eerst eens rondkijken waar de behoeftes liggen. Wil je straks een succesvolle auto gaan bouwen dan moet je daar een markt voor hebben. Het is onmogelijk om een auto te bouwen waar iedereen zich prettig in voelt en die iedereen zal willen kopen. Er zijn peperdure wagens met 12 cylinders en een interieur van struisvogelleer. Maar ook zijn er karretjes waarin een eierboer zijn mandje vervoert. Je moet als producent een keuze maken waar markt voor is. Het wordt nog gecompliceerder, want de gekozen markt lijkt op een kruiwagen met kikkers. Die houd je niet in de hand. Vandaar dat je binnen de gekozen markt naar een kleinere groep moet zoeken: je doelgroep. Wanneer die keuze is gemaakt, moet de auto qua imago, uitrusting en prijs helemaal bij die doelgroep passen. Dit voorbeeld van de auto is van toepassing op alle producten en diensten ter wereld. Houd je je daar niet aan, dan zul je alleen bij toeval iets verkopen. Dat kan alleen in een toeristengebied waar veel passanten zijn.
Waarom zou dat in de restaurantsector anders zijn? En toch is het zo. Wanneer ik rond me heen kijk, zie ik dat de meeste restaurants volkomen op elkaar willen lijken. Overal eet je ongeveer hetzelfde, overal word je op ongeveer dezelfde manier bediend. Iedereen wil een ster. Hooguit is de kleur van de tafelkleedjes een tintje donkerder of lichter. Niet logisch! Het lijkt net of de sector wil zeggen: er bestaat maar één consument en daar staan we helemaal klaar voor. Dat is uiteraard lulkoek van de bovenste plank. Het wordt tijd dat u eens gaat nadenken over doelgroepen. Wie zie ik als mijn ideale gast? Wat wenst die? Hoeveel geld heeft die? Zijn er in mijn stad misschien al zeventig collega's die dezelfde gast hebben gekozen? Allemaal vragen.
Voor mij staat vast dat twee doelgroepen in het verdomhoekje zitten, doelgroepen die binnen vijf jaar heer en meester zullen zijn en dat gedeeltelijk nu al zijn: kinderen en senioren.
Om met de kinderen te beginnen: die zijn de feitelijke baas in huis. Pa en ma werken te veel om naar de kinderen om te zien, dus elk spaarzaam vrij moment moet samen worden doorgebracht. De kinderen kiezen hoe. Pa en ma zitten daarom op zondagmiddag bij McDonalds. Daar voelen de kinderen zich op de een of andere onverklaarbare manier thuis. Voldoende stof voor psychologisch onderzoek. Vergeet niet dat McDonalds en Quick eigen psychologen in dienst hebben en dat doen ze niet voor niets.
De senioren is een compleet ander verhaal. De statistieken bewijzen dat het aantal senioren binnen nu en vijf jaar schrikbarend zal groeien. Alle babyboomers (waaronder ikzelf) staan klaar om binnen vijf jaar rustig te gaan genieten. Twee dingen zijn daarbij zeker: ze leven langer en kwaliteitsvoller dan vroeger en... ze barsten van het geld. De babybommers hebben zich hun hele beroepsleven het schompes gewerkt voor hun riante pensioenvoorziening. Ze verruilen hun afbetaalde huis voor een boot en gaan naar de horizon turen. Bent u op die horizon aanwezig?
Morgen ga ik het over de kindertjes hebben. Volgende week zijn de senioren aan de beurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten