Het Nederlandse taalgebiedje is piepklein, eigenlijk te klein om er een gespecialiseerd vakmagazine van kwaliteit uit te brengen. Redactie, fotografie, lay-out, administratie en huisvesting zijn voor ons precies hetzelfde als bijvoorbeeld voor een Amerikaan, maar hij kan misschien wel honderd keer zoveel magazines drukken, dus zijn vaste kosten over honderd keer zoveel klanten verspreiden. Om niet aan kwaliteit in te boeten, hebben we nu eenmaal een "kritische massa" aan mankracht nodig. Hoe moesten we dat probleem oplossen? Door diversificatie. Dat deden we op drie manieren. Eerst besloten we om een groter, aangrenzend taalgebied aan te vallen, in het hol van de leeuw. We gingen met Culinaire Saisonnier de Franse markt op en wachtten een beetje bang af of de chauvinistische Fransen ons zouden accepteren. Dat bleek het geval, in Frankrijk werd Saisonnier al snel "Le Culinaire" genoemd en dat kan alleen maar een compliment inhouden. De volgende twee diversificaties die we doorvoerden, richtten zich weer op de huismarkt. We gingen magazines maken voor andere doelgroepen en zo ontstonden KoksKoerier en Pâtisserie & Desserts. Dat laatste (roze) magazine moésten we wel gaan maken, want Saionnier werd op zeker moment te dik. Die was op weg richting 200 pagina's te gaan en daar wordt een magazine niet prettiger leesbaar van. De warme en koude keuken werden van elkaar gescheiden, de twee magazines samen hebben nu en volume van ongeveer 280 pagina's. Toen er weer nieuwe financiële ruimte (onze winst wordt altijd geherinvesteerd) ontstond, werd het tijd voor een volgend project. Waarom daarbij niet de hele aardbol als doelgroep beschouwen? Zo werd Pastry in Europe geboren, een dik Engelstalig luxe boek dat we elk jaar uitgeven. Daarmee willen we vakmensen wereldwijd laten zien wat er in Europa op het gebied van patisserie gebeurt. Ons laatste project betreft een diversificatie van een totaal andere orde. Al jarenlang hadden we onze internetboetiek waarin we bijzondere koksmaterialen aanboden, producten die we deels zelf onwierpen in samenwerking met gereputeerde fabrikanten. De inernetboetiek werd op zeker moment dermate succesvol dat bij ons één persoon full time bezig moest zijn met het inpakken, adresseren en frankeren van pakketjes. Wanneer die activiteit zo succesvol is, waarom de zaken dan niet ietsje groter aangepakt? Zo ontstond Culiboutique, een shop-in-shop systeem, bestaande uit een vitrinekast. Met name in kookstudio's en kookscholen, maar ook in diverse restaurants staat zo'n vitrinekast, waaruit de mensen onze artikelen rechtstreeks kunnen kopen.
Zijn we nu klaar met onze diversificatie? In elk geval is ons pakket aan activiteiten momenteel voldoende groot om de mensen en infrastructuur te kunnen veroorloven. Je weet echter nooit welke kansen de toekomst brengt, dat is het mooie aan ondernemen.
Ook een restaurant kan zich diversificeren. Het kan verstandig zijn om je mensen en infrastuctuur optimaler te gebruiken, waardoor er extra winst ontstaat. Maar er zijn, zoals bij ons, nog extra voordelen mee te behalen. Je wedt op meerdere paarden, je hebt meerdere eieren in je mandje. Dat maakt je minder kwetsbaar in tijden dat het wat slechter gaat. Bovendien, heel belangrijk, zorgt diversificatie ervoor dat méér mensen met je gaan kennismaken, mensen die straks ook de weg naar je restaurant zullen vinden. De meest voor d hand liggende diversificatie is kooklessen. Sommige chefs hebben daarmee al een volledige commerciële extra poot onder hun tafel gezet. Verder kun je uiteraard denken aan traiteursdiensten, koken op lokatie, tot en met het maken van potjes mosterd, zakjes pasta of emmertjes fond. Er zijn echter nog veel meer mogelijkheden, the sky is the limit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten