Vorige week heb ik de Franse Antillen bezocht. Op één manier heb ik me er doodgeërgerd en dat heeft alles met Europa te maken. Het is onvoorstelbaar hoeveel geld er door Europa (dus door u en mij) naar de andere kant van de oceaan wordt gesluisd, tot in het absurde. Guadeloupe en Martinique maken deel uit van Frankrijk en horen dus officieel bij Europa. In totaal leven er een kleine miljoen mensen en die doen vrijwel niets. Er zijn honderdduizenden kleine bedrijfjes die nauwelijks bedrijvig zijn. In elk bedrijfje dat je binnenkomt, word je geconfronteerd met hypermoderne blinkende machineparken die niets staan te doen. Op elke machine is een blauwe sticker geplakt: "medegefinancierd door Europa". Het is daarginds heel gemakkelijk om een zak geld te krijgen. Je dient gewoon een wensenlijstje in, zoals de kinderen op 5 december. Het grote verschil is dat Europa de sinterklaas is. Zo bezocht ik een fabriekje waar men zwarte pensen maakt. De infrastructuur was er eentje uit het boekje, zo mooi. Maar toen ik op de productieplanning keek, moest ik schrikken. Voor volgende week 16 dozen op dinsdag en 15 dozen op donderdag. De totale maandproductie bestaat uit 120 dozen van 3 of 4 kilo: er wordt maandelijks dus tussen 360 en 480 kilo zwarte pensen gemaakt. Een gemiddelde dorpsslager in de lage landen doet dit tussen de bedrijven door, daarginds lopen er minimaal tien personen voor rond en dit in een omgeving die minstens een paar miljoen kostte. Niemand heeft de behoefte om inspanningen te doen, want op het einde van het jaar zullen de verliezen wel worden gecompenseerd. Leveranciers van verpakkingsmachines moeten daarginds rijk zijn geworden, want overal kom je de meest prachtige verpakkingsinstallaties tegen. Allemaal zijn ze voorzien van een blauwe sticker, de meeste zijn afgedekt met plastic. In de horeca zie je precies hetzelfde. De hotelbezetting op Guadeloupe bedraagt 8%. Niet verwonderlijk, want een gewone hotelkamer kost tussen 200 en 400 euro per nacht. De zwarte bevolking leeft nog sterk met het koloniale tijdperk en heeft er een hekel aan om service aan blanken te leveren. Laten die blanken nu toevallig de hotelgasten zijn.
Op de eilanden zijn de mooiste en meest luxueuze vliegvelden gebouwd, kadootjes van Europa. Het is dan heel wrang wanneer je dan terug in Europa komt. Wanneer je op vliegveld Orly landt, moet je per bus naar vliegveld Charles de Gaulle worden vervoerd. Vele honderden mensen staan te wachten in de regen, elk half uur komt er één bus die 50 mensen wil vervoeren. Je kunt je niet voorstellen welke taferelen er daarom op Orly afspelen. De wet van de sterkste bepaalt of je aan boord van de bus komt of niet. Mij lukte het want ik ben redelijk breed en ook kordaat als het moet. Eenmaal in de bus zat ik naast een huilende dame: haar kind stond nog buiten. Dat is een sterk contrast met de luxe van daarginds. Mocht u zich ooit afvragen waar ons geld blijft? Dan weet u nu het antwoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten