Weet u waarom ze ooit die blauwe plastic handschoentjes hebben uitgevonden? Ik niet. Of het moet zijn om een schone schijn van hygiëne op te houden. Daar moest ik aan denken toen ik gisteren bij een fabrikantje in Sarlat op bezoek was. Zoals gebruikelijk werd ik verkleed als astronaut, met blauwe plastic hoesjes over de schoenen, een witte jas waarvan de drukknoopjes altijd weigeren en een kabouterplopmuts die ze hier in Frankrijk "Charlotte" noemen omdat die op een ingezakte slagroomtaart lijkt. M'n horloge bleef in een kleedkamerkastje achter. Op zo'n moment weet je dat de wereld voortaan hélemaal veilig is, er kan ons mensen niks meer gebeuren. Alle bacteriën staan teleurgesteld en tevergeefs te wachten aan de fabriekspoort, ze mogen er niet in. Eenmaal de hygiënische sluis gepasseerd, kwam de productieleider op me af om me een hand te geven. Die hand voelde een beetje eng aan, want er zat een blauwe plastic handschoen omheen. Of hij mij op dat moment besmette of andersom, we zullen het nooit weten. In elk geval zullen er op dat moment een handjevol bacteriën van eigenaar verwisseld zijn.
De plastic handschoen, daar zie je de meest vreemde dingen mee gebeuren. Let maar eens op bij grote feesten, waarbij het keukenpersoneel een treintje heeft gevormd om de vele borden snel te kunnen dresseren. Ze krijgen het verdorie voor elkaar om met handschoen en al in hun neus te peuteren. Bij een bezoek aan het kleine kamertje wordt de handschoen niet uitgedaan, je moet zuinig zijn op de van baaswege verstrekte materialen. Ook is het te omslachtig en tijdrovend om de handschoen uit te doen wanneer men onverhoopt jeuk aan zijn achterste krijgt. Tevens dient het wonderbaarlijke kleinood als kam en om zweet van het voorhoofd te vegen. Op het marktpleintje van Saint-Pompon staat op vrijdagochtend altijd een kaasvrouwtje. Op het moment dat ze arriveert en haar aanhangwagentje af moet koppelen, heeft ze haar éne blauwe handschoentje al aan. Pas wanneer ze enkele uren later haar geld heeft geteld en de resterende kaas weer heeft ingepakt, gaat het handschoentje opgelucht uit. Ze bergt het ding zorgvuldig op in het dashboardkastje, want vanmiddag is er een volgende markt. Wie weet is dat blauwe ding al drie weken oud, wie weet al drie maanden. Van die rare handschoentjes, ze mogen dan een voedselveilig gevoel geven, zijn ze het ook?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten