Doelgroepen (3)

Zie hier het tweede vervolg op het doelgroepen-onderwerp. Ik ga nu de senioren onder de loep nemen. Wat zijn senioren? Meteen komt het beeld bij u naar boven van een bevend tandenloos omaatje waarin men een soepje probeert te lepelen. Vergeet dat beeld. De moderne senior, bij voorkeur ergens tussen de 60 en 75 jaar oud, is gezond. Zijn ongezonde leeftijdsgenoot is immers al gestorven en de medische wereld heeft de senior ontdekt als cash-object. De gezonde senior geniet van zijn vrije tijd, maar wil dat niet doen op een banale manier. Geld heeft hij in overvloed. Sinds de kinderen heel druk met zichzelf bezig zijn, spelen erfeniskwesties minder dan vroeger. Met een gerust geweten jaagt hij er zijn kapitaal door onder het motto "Ik leef maar één keer". De moderne senior is opgevoed volgens de oude stempel, dus heeft hij geweten wat werken is. Je moet bij hem niet met flauwekul aankomen, bijvoorbeeld dat iets niet kan. Hij is in een wereld opgegroeid waarin àlles kon: in zijn jeugd kwam de melkboer nog met paard en wagen aan de deur en tien jaar later stonden er mensen op de maan. Hij heeft sterk het gevoel dat het nu zijn tijd is om te genieten maar heeft daar ook het geld voor over. Het probleem is dat hij weinig fantasie heeft. De senior met een beetje geld zie je op de golfbaan. Niet dat hij zo zeer van golfen houdt, dat is bijzaak, in reclamespotjes op tv heeft hij gezien hoe een vitale senior zich moet gedragen en dus gaat hij golfen. Tussendoor gaat hij met zijn vrouw en golftas op reis. Het systeem van Relais & Châteaux is hier helemaal op ingericht. Je wil niet weten hoeveel senioren een lange reis maken langs àlle Relais & Châteaux. Hij is één nacht in Les Baux, maar moet dan dringend via Valence doorrijden naar Vienne. Wanneer wij op reportage gaan, komen we dit soort veelvuldig tegen, het zijn er vele duizenden. Het eten, de kamer, alles moet helemaal top zijn. Maar vooral ook moet rekening worden gehouden met zijn speciale wensen en daarvoor gaat geen zee te hoog, mag geen zee te hoog zijn, uiteraard binnen de vijf minuten.
Wanneer hij na zo'n reis weer thuis komt -onderschat dat niet- heeft hij honderd keer zoveel gastronomie meegemaakt dan de gemiddelde chef. Hij kent alles, van superklassiek tot ultramodern. Hij kent de klassiekers op zijn duimpje, maar weet ook de allerlaatste ontwikkelingen te benoemen. De wijnen van uw kaart maken nauwelijks indruk, onder zijn eigen huis ligt namelijk een schat waartegen een restaurant niet kunt concurreren.
Met name wanneer hij vrije beroeper is geweest, zoals arts, notaris, advocaat, accountant, entrepreneur, enzovoort, is hij vermoedelijk ook nog eens een verdienstelijk kookamateur met een keuken waar u als professional een puntje aan kunt zuigen. Hij kent dan de valkuilen van een béarnaise of soufflé, probeer hem niets wijs te maken.
Het beeld dat ik nu heb geschetst is wellicht een extreem beeld waaraan in de lage landen hooguit honderdduizend man voldoet. In de komende vijf jaar gaat het aantal verdubbelen. Tweehonderdduizend is op zich al een heel mooi doelgroepje waar vele restaurateurs hun boterham mee kunnen verdienen. Belangrijker is dat zich nèt onder die omschreven doelgroep nog een andere doelgroep bevindt die véél groter is. Dat zijn de mensen met ietsje minder geld, hoewel niet onvermogend. Ze gaan niet golfen, ze lopen de deuren van de Relais & Châteaux niet plat, maar in wezen hebben ze dezelfde wensen en willen ervoor betalen. Hoewel iets minder frequent.
Wat willen die senioren en wat verwachten ze van u? Hoe kunt u zich beter op dieze magnifieke doelgroep richten? Daar ga ik eens stevig over nadenken, dus kom ik daar later op terug.